تأثیر بافت خاک، و شوری و نسبت جذب سدیم آب آبیاری بر دقت اندازه گیری رطوبت خاک بوسیله ی دستگاه تتاپروب

    اندازه­گیری رطوبت خاک برای مدیریت بهتر سیستم­های آبیاری بسیار مهم است. یکی از روش­های غیرمستقیم اندازه­گیری رطوبت خاک، استفاده از دستگاه تتاپروب می­باشد. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر بافت خاک، و شوری (EC) و نسبت جذب سدیم آب آبیاری (SAR) آب آبیاری بر دقت دستگاه تتاپروب بود. برای این منظور آزمایشی به­صورت گلدانی و در قالب طرح فاکتوریل، با سه تیمار و سه تکرار شامل بافت خاک در سه سطح (لوم­سیلتی، لوم و لوم­شنی)، EC  آب آبیاری در چهار سطح (5/0، 3، 6 و 9 دسی زیمنس بر متر) و  SAR آب آبیاری در چهار سطح (2، 8، 14 و 20) انجام شد. گلدان­ها پس از آماده­سازی، تا حد اشباع آبیاری شدند. پس از آن میزان رطوبت خاک درمحدوده نقطه اشباع تا نقطه پژمردگی دائم، به روش وزنی و با استفاده از دستگاه تتاپروب اندازه­گیری شد. نتایج نشان داد که هر سه عامل بافت، EC و SAR، از لحاظ آماری تأثیر معنی­داری بر قرائت دستگاه تتاپروب دارد. میانگین مقادیر مجموع مربعات خطای تمامی روش­های کالیبراسیونی نشان داد که دستگاه در بافت لوم­شنی دارای دقت بیشتری (cm3/cm306/0=RMSE) نسبت به بافت لومی ( cm3/cm3087/0=RMSE) است. شوری آب آبیاری در هر سه بافت، کاهش محسوس دقت دستگاه را در پی داشت. افزایش SAR آب آبیاری در دو بافت لوم و لوم­شنی، باعث کاهش دقت دستگاه و در بافت لوم­سیلتی و در شوری­های کمتر از 6 دسی­زیمنس بر متر، باعث افزایش دقت دستگاه شد. از بین توابع کالیبراسیونی، روش غیرخطی ویژه در هر سه بافت، از دقت به­نسبت بالایی در برآورد رطوبت برخوردار بود (cm3/cm3052/0=RMSE). روش روت و همکاران بهترین روش در بافت لوم­سیلتی ( cm3/cm3055/0=RMSE) شناخته شد.